AURÉLIE GRAVAS
DARK ANNIE
19 May - 3 July 2016
(NL)
Eva Steynen : In de tentoonstelling die je hier 3 jaar geleden maakte zagen we grote olieverfschilderijen. Sinds een jaar werk je met verschillende materialen op papier, zowel groot als klein. Is er een reden voor deze verandering van materie?
Aurélie Gravas : Het werken op papier gebeurde om praktische redenen. In 2015 was ik gedurende enkele weken op residentie op Belle-Île-en-Mer (FR). Ik wilde geen al te grote bagage en nam een rol papier mee, krijt en houtskool. Zowel op groot als klein formaat heeft mijn geste zich bevrijd en hebben de mogelijkheden zich verrijkt.
Bij terugkomst in mijn atelier bevestigde ik metalen platen aan de muren om de tekeningen en uitgesneden vormen gemakkelijker te kunnen verplaatsen. Daaruit zijn de composities ontstaan met stukken uitgesneden tekeningen bevestigd met magneten.
E.S. : In je tekeningen herkennen we duidelijk je beeldtaal en je geste van het schilderen. Is het een bevrijding om de olie op doek los te laten?
A.G.: Ik wil me niet opgesloten voelen in een bepaalde techniek. Mijn onderzoek in de schilderkunst manifesteert zich ook in de dragers die ik kies. Het componeren met stukken doek en tekening is een handeling die zowel concentratie als lichtheid vereist.
E.S. : Zowel in je tekeningen als in je schilderijen stel je dikwijls objecten present die figureren op de doeken van schilders uit de kanon van de 20ste eeuw en de renaissance. Is daar een reden voor?
A.G. : Ja, ik schilder omdat ik naar schilderijen kijk. De verschillende benaderingen van het picturale interesseren me, soms zijn ze elkaars tegengestelden. Net zoals de andere hedendaagse kunstenaars hebben de schilders de mogelijkheid om nieuwe en veranderende ontwerpen te realiseren. Voor Dark Annie heb ik een bepaalde vorm van kubisme onderzocht; een grafisch kubisme waarin het volume voortkomt uit de beweeglijkheid van het papier, eerder dan uit de obsessie voor de illusie van ruimtelijkheid. Het onderwerp is het klassieke model van de schilderkunst uit de twintigste eeuw: een vrouw.
E.S. : Ontstaat een compositie gaandeweg of heb je vooraf een duidelijk beeld?
A.G.: Ik snijd stukken uit tekeningen of doeken, soms zijn die figuratief, soms abstract. Ze functioneren in mijn atelier als een voorraad waar ik uit kan plukken. Voor de grote composities op metalen plaat heb ik vooraf een idee rond een onderwerp en speel ik met bepaalde reserve uit die voorraad. Ontbrekende elementen maak ik voor de compositie. Uiteindelijk grijp ik in in het geheel. De uitsnijding geeft me de gelegenheid om met ritmes te spelen zowel in de geste van het schilderen als in het tekenen. De onderbreking van de vormen, van lijnen en kleuren, die het cuttermes uitvoert, creëert spanningen en nieuwe picturale ruimtes: de leegtes. Die worden zelf vormen en nemen een cruciale plaats in binnen de uiteindelijke compositie. Mijn eerste idee mag vooraf niet al te duidelijk zijn anders zit ik erin gevangen. Mijn aanvankelijke idee helpt om het werk te beginnen.
E.S. : Je deconstrueert de figuur. Beschouw je jezelf als een figuratieve of abstracte schilder?
A.G. : Ik kies niet. Ik laat mezelf toe beiden te zijn.
(FR)
Eva Steynen : Dans l'exposition que tu as faite ici il y a deux ans, on voyait des grandes peintures à l’huile sur toile. Depuis un an, tu travailles surtout sur papier et tu nous montres des grands et des petits dessins. Il y a une raison pour ce changement de matière?
Aurélie Gravas : Je suis passée au papier pour des raisons pratiques. Je suis partie en résidence en 2015 pendant quelques semaines à Belle-Île-en-Mer. Je ne voulais pas d’un bagage trop encombrant. J’ai pris un rouleau de papier, des craies et du fusain. Autant sur petit format que sur grand, mon geste s’est libéré, et les possibilités se sont enrichies.
Quand je suis revenue dans mon atelier, j’ai placé des plaques de métal sur les murs pour pouvoir facilement déplacer les dessins et les formes découpées. De là, sont nées les compositions de morceaux de dessins sur les murs avec les aimants.
E.S. : Dans tes dessins on reconnaît ton langage pictural et ton geste de peinture. Ne pas faire de l'huile sur toile, est-ce une libération?
A.G. : Je ne veux pas me sentir coincée par une technique. La recherche dans laquelle je suis en peinture se manifeste aussi dans les supports que je choisis. Manier les morceaux de toile et de dessin est une action qui demande de la concentration et de la légèreté.
E.S. : Aussi bien dans tes dessins que dans tes peintures, tu mets souvent en présence des objets qui figurent dans les toiles des peintres du canon de l’histoire de l'art du XXème siècle ou de la Renaissance. Quelle en est la raison?
A.G. : Oui, je fais de la peinture parce que je regarde de la peinture. Je suis intéressée par des approches picturales différentes et même parfois opposées. Comme les autres artistes contemporains, les peintres ont la possibilité de faire des propositions nouvelles et évolutives. Pour Dark Annie, j’ai exploré une forme de cubisme ; un cubisme graphique dans lequel le volume vient du mouvement du papier et l’illusion de l’espace n’est pas l’obsession. Le sujet est le modèle classique du peintre du XXème siècle : une femme.
E.S. : Est-ce qu'une composition se crée au fur et à mesure ou est-ce que tu as déjà une idée claire avant de commencer?
A.G. Je découpe des morceaux de dessin ou de peinture, parfois des figurations, parfois des abstractions. Ils sont dans mon atelier comme une réserve dans laquelle je peux piocher. En ce qui concerne les grandes compositions sur plaque de métal, j’ai l’idée d’un sujet et je joue avec les formes de la réserve. Il manque des éléments que je réalise pour la composition. J’interviens sur l’ensemble pour finir. La découpe me permet de jouer avec les rythmes des gestes de peinture et de dessin. L’interruption des formes, des traits et des couleurs que le cutter opère, crée des tensions et des nouveaux espaces picturaux : les vides. Ils prennent une envergure cruciale dans la composition finale en devenant eux mêmes des formes. Mon idée première ne doit pas être trop claire sinon je me retrouve enfermée dedans. Mon idée première m’aide à commencer le travail.
E.S. : Tu déconstruis les figures. Tu te considères comme une peintre figurative ou une peintre abstraite?
A.G. : Je ne choisis pas. Je m’autorise à être les deux.
Open during Antwerp Art Weekend
Perfomance La FEMME d'ALI
H ART
In galerie Eva Steynen.Deviation(s) kunt u op dit moment een tentoonstelling met werk gaan zien van de in Frankrijk geboren, in Brussel wonende en werkende kunstenaar Aurélie Gravas. Gravas schildert en toont bij Eva Steynen een aantal werken met cut-outs en collageachtige technieken.
Maar daarnaast schrijft ze ook liedjes en musiceert ze onder de naam La Femme d’Ali. Voor het eerst vallen die twee praktijken op zaterdag 4 juni samen en zal ze musiceren tussen haar werken in een speciaal voor de gelegenheid gemaakte setting. De deuren gaan open om 21:00, de performance start als het (schemer-)donker is.
Licht- en video-projecties: Isabelle Arthuis
Muziek: Ziggy Wajskop en Louis Evrard
Songs en zang: Aurélie Gravas
(http://www.hart-magazine.be/nl/4-juni-2100-performance-la-femme-dali#.V1AX7-T4x_l)
infos: https://www.facebook.com/La-FEMME-DALI-1436481439972530/?fref=ts
-----
---